Annemin belki gazete okuma alışkanlığı kazanırım diye ısrarla her gün koltuğun yanına bıraktığı gazeteye nedense bugün bakasım geldi. Cumartesi ekinin kapağını elime aldığım anda gördüğüm ve daha sonradan Selma Ergeç olduğunu öğrendiğim kadının fotoğrafını görünce oha'dan başka diyecek şey bulamayıp ilerleyen 4-5 saat boyunca birkaç dakikada bir gazeteyi tekrar elime alıp fotoğrafa bakmak için çok güçlü bir dürtü hissettim nedense. Bakır rengi saç, beyaz ten ve çil takıntısına sahip birisi olarak bir de gözlerindeki masum ve hüzünlü bakışları görünce yıldırım platonik aşk beslemeye başladım galiba kendisine. Gidip "Neyin var, neden üzgünsün?" diye sorup sarılmak istedim birden. Of, fena.
Bir de puzzle aldım bugün, saatlerdir onunla uğraşıyorum. Puzzle süper birşey.
No comments:
Post a Comment