Thursday 5 September 2013

whatever will be will be

Uzun zamandır bu kadar kötü bir gün geçirmemiştim. Şu anda çalıştığım yerde kontratım Ekim sonu bitiyor ve bu hafta kontratımın bir süre uzatılabileceğini, Eylül ve Ekim boyunca da full time olacağımı öğrendiğimden beri keyfim yerindeydi. İşe girdiğimde de bu kısa süreli kontratım bittiğinde terfi ettirilip uzun süreli bir kontratla çalışmaya başlayabileceğim ima edilmişti. Ancak bana bu muhabbetler yapılırken perde arkasında başka şeylerin döndüğünü öğrendim.

Dün ofiste kısmen kulak misafiri olduğum bir konuşmada birkaç hafta önce müdürüm olarak işe başlayan adamın işe başladığımda zamanı gelince bana teklif edileceği ima edilen rol için başkalarını aramak istediği izlenimini edindim. Bütün akşamım buna canımı sıkarak geçti. Tam "Doğru düzgün duyamadım, belki yanlış anlamışımdır" diye kendimi biraz sakinleştirmiştim ki, başka bir şey için ofisin ortak ağında arama yaparken "İletişim Müdürü İş İlanı" diye bir dosyaya denk geldim. Evet, daha işe başlayalı bir ay bile olmayan yeni adam tam bir dağdan inip bağdakini kovma örneği göstererek o rolü bana vermek yerine iş ilanı vermeye karar vermiş. O kadar sinirlendim ki, gün içinde iki kez tuvalette ağlarken buldum kendimi. Bugünkü toplantımızda bu adam bana bu iş ilanı muhabbetini açıklarken haberim yokmuş ve çok etkilenmemişim gibi tepki vermeyi nasıl başardım, nasıl yüzümde bir gülümsemeyle "Haber verdiğiniz için teşekkürler" diyebildim bilmiyorum. Önceden o dosyaya denk geldiğim ve kendimi hazırlayacak zaman bulduğum için muhtemelen.

Bu iş ilanına başvurmamı istiyorlar, ama birçok açıdan yetersiz bulduğum biri tarafından gayet hak ettiğim bu rol için "yeterince iyi" bulunmamam çok gücüme gitti açıkçası. Bir de üstüne üstlük o "daha iyi" insan bulunana kadar işleri idare etmem için bana kontratımı 1-2 ay uzatma ihtimalinden bahsetmeleri kendimi iyice kullanılmış hissettirdi. Her işte bir hayır olduğuna, ilk başta kötü görünen şeylerin aslında insanı sonunda güzel şeyler bekleyen yollara yönlendirdiğine kesinlikle inanıyorum; tek hazmedemediğim nokta profesyonel açıdan "eksik" gördüğüm birinin hakkımda bu kararı vermiş olması.

Kendisine karmadan öpücükler diliyorum.

Bir de üstüne geçen sene bu zamanlar çok fena aşık olduğum eski sevgilimin beni Facebook'tan sildiğini fark ettim bugün. Konuşmasam da, arkadaş kalma isteğim olmasa da asla yapmadığım, çocukça bulduğum bir harekettir listeden eski sevgili, eski en yakın arkadaş vs silmek. Zamanında o kadar değer vermiş olduğum bir insanı hayatımdan tamamen çıkarmak istemem ben, o yüzden anlayamıyorum.

Bugün kötü bir gün.