Can you stay up for the weekend
And blame god for looking too old
Can you find all that you stand for
Has been replaced with mountains of gold
You cannot dream yourself to notice
To feel pain and swallow fear
But can you stay up for the weekend
For next year
God I can't do this anymore
though I'll be laid down on the floor
as many feet walk through the door
I'm not alone
Uzun zamandır yazmıyorum buraya kayda değer birşey. Kayda değerden kastım duygusal ya da zihinsel değeri olan birşeyler. Türkiye'de olduğum zaman duygusal yazma isteğim coşuyor, bunu fark ettim. İngiltere'deyken nedense hisli şeyler yazasım gelmiyor, mutlu olmakla meşgul oluyorum çünkü genelde. Ve tabii ki İstanbul'a adım atalı 24 saat olmadan mutsuz hislerim geri geldiler. Çok uzun zamandır görmediğim bir sürü insan gördüm bugün, yakın arkadaşım gözüyle baktığım bir sürü insanla en ufak bir alakam yok artık, bunu fark ettim. Neden böyle oldu bilmiyorum ama ne olursa olsun 1 yıl önce kankam/sevgilim/vs. dediğim birinin yanından tek kelime etmeden siktirip gitmem, bundan eminim. Birşey kaybettiğimi düşünmüyorum açıkçası, değer verdiğim insanların yaptığı saçmalıklara "hmm, ne acı" gözüyle bakıyorum artık. Yazık gerçekten.
