Amsterdam'da bir duvarda denk geldiğim bu cümle çok hoşuma gitti, paylaşmak istedim.
Ekim ayında sürekli gittiğim barda çalışan ve bahsedip durduğum o zamanki platoniğim Çek insan D ülkesine dönüyormuş. Artık kendisine karşı bir şey hissetmiyor olsam bile artık mekanda çalışan arkadaşımın kalmaması sinir bozucu. Yine orada çalışan ve baya sevdiğim insanlardan biri de geçen ay Berlin'e taşındığı için işi bırakmıştı.
Son 1 yıldır falan karşıma çıkan tuvalet duvarı/kapısı yazılarını fotoğraflıyorum. Özellikle bir sanat üniversitesi olan okulumun tuvalet duvarları çok ilginç şeylerle kaplı. Önümüzdeki günlerde Facebook'ta hepsini yayınlamayı düşünüyorum, eğer üşenmezsem.
Bugünlerde içimde yeniden alevlenen bir Interpol sevgisi.
Yarın Rhetoric dersimden sonra tez danışmanımla buluşacağım ilk kez. Şans dileyin.
1 comment:
bol şans ^_^
Post a Comment