don't let the haters keep you from doin your thang

Dün gece 4'e kadar Birleşmiş Milletler'le ilgili ıvır zıvır okuduktan sonra sabahın 10'unda kalkarak süper bir azimle sinemaya Milk izlemeye gittim. "Ama öldü adamcağız" şeklinde moralim bozulduktan sonra Forum'a Reading için festivalde yağmurda çamurda giyilesi birşeyler almaya gittim. Bir kez daha anladım ki, dünyada biraz alışverişin çözemeyeceği çok az sorun var. Belki de yoktur hatta.

Normalde 9 saatten az uyuyunca hayaletimsi bir varlık olarak gününü sürdüren ben, gelecekte beni süper akademik başarıların beklediğine dair ilahi bir işareti andırırcasına 6 saatlik uykuyla hala essayimle uğraşıyordum 5 dakika öncesine kadar. Çok fena azimliyim bu sene %70 ortalama getirme konusunda, ÖSS'den beri bu kadar hırs yapmamış ve bu kadar metodik bir şekilde çalışmamıştım.

Bir süredir hayat felsefem "Her işte bir hayır vardır" oldu, bahsetmiş miydim hatırlamıyorum. Felaket derecede işe yaradığını fark ettim, tavsiye ederim. Gerçekten de oturup geçmişinizi düşününce en dandik olayların, en mal insanların bile aslında bir sürü olaylar dizisi sonucunda size süper birşey ya da birini katmış olduğunu göreceksiniz. (Örnek: Şu anda X kişisinin karşınıza çıktığı güne lanet ediyor olmanıza rağmen onun sayesinde Y ile tanışmışsınızdır, çok fena dost olmuşsunuzdur, hayatınızda çok önemli bir kararı onun sayesinde vermişsinizdir vb.)

Bu arada son birkaç gündür birkaç insana anlattığım şeyler hakkında, kimseye kızgın değilim gerçekten ve kimseyi suçlamıyorum. Kendimi o insanların yerine koyduğumda neden o şekilde davranma gereği duyduklarını anlayabiliyorum, ben olsam ben de öyle yapardım sanırım, insanın böyle bir durumda olumsuz hiç bir hissi olmaması için aşırı -muhtemelen 20'lerinde elde etmesi imkansız olan- bir olgunluğa erişmiş olması gerekir zaten. Üzgünüm o şekilde hissettikleri için, hoş bir his olmadığından eminim. Negatif düşüncelerden asla olumlu bir sonuç doğmuyor malesef.

"Without hope, the us's give up - I know you cannot live on hope alone, but without it, life is not worth living. So you, and you, and you... You gotta give em' hope... you gotta give em' hope."

i heart brunettes

Gaydar'da online olanlara bakınırken çok sevdiğim bir grubun vokali olan kızın profiline denk geldim az önce. "Pardon çok fena bayılıyorum sana" demek istedim, sonra durdurdum kendimi. Tanışmak ya da tanışmamak?

colourless colour

My reflections are protection
They will keep me from destruction
My directions are distractions
When you're ready, come into the light.

http://www.katemoross.com/work/detail/la-roux-icon/

İstiyorum!!

Evet, master başvurularımı yapmam gerek 1,5 ay sonra falan. Çok, çok kararsızım. Bir yandan Gender Studies okursam manyak gibi zevk aldığım bir bölümden mezun olmuş olacağım ama iş bulma potansiyelim ve alabileceğim maaş daha sınırlı olacak. Diğer yandan Journalism okursam her yerde iyi para kazandıran bir iş bulabilirim, ama deliler gibi değil normal seviyede zevk aldığım bir bölüm olur.

Bir de İngiltere'de istediğim okullara ortalamam yetmezse ne olacağı konusu var. İngiltere'deki okullar Amerika ve Avrupa'daki tüm üniversitelerden daha iyi ortalama istiyorlar. UCLA ya da Wesleyan düşündüm bir ara ama Amerika'ya gitmek gözümde büyüdü, ve oradan sonra İngiltere'ye geri dönmem çok zor olur, hayatım boyunca da orada yaşamak istemem. Böylece bu fikir iptal oldu şimdilik.

Paris'te Sciences Po'da Journalism olabilir aslında, Paris'te 1 yıl yaşamak her zaman hayal ettiğim de birşeydi, ama oradan İngiltere'ye dönüşüm zor olur mu diye düşünüyorum yine ama Bachelor diplomam İngiltere'den olduğu için sorun olmaz herhalde. Bölüm İngilizce olacak ama yine de Fransızca bilmeden Paris'te yaşanabilir mi emin değilim. Yaşanabilir mi ki?

En en en kötü ihtimalle hiç bir yere ortalamam yetmezse Universiteit Van Amsterdam'da Gender, Sexuality and Society olabilir. Hollanda'da Dutch bilmeden yaşanabilir gayet.

Evet, kısacası bu sene deliler gibi ders çalışıp son senemin ortalamasını 2:1 getirmem gerekiyor en az. Ama üniversitelerin başvuranlar arasında en yüksek ortalaması olanları seçtiğini düşünürsek Türkiye'deki 4 üzerinden 3.5'e benzer bir ortalamam olması lazım. Hatta daha bile yüksek. Bu sene kafamı kaldırmadan ders çalışmam lazım. Bir de tez falan var bu sene. Fena yani.

Çok kararsızım dediğim gibi. Politics and International Relations BA'i ve Journalism ya da Gender Studies master'ı ile hangi alanda çalışılabilir? Eğitim danışmanı falan biri var mı acaba blogumu okuyan?

moonlight sonata

Neden bilmiyorum, Beethoven'ın Moonlight Sonata'sının melodisi geldi aklıma hiç beklemediğim bir anda. Depeche Mode'dan Alan Wilder'ın çaldığı videosunu aradım, bulamadım, bulabilen varsa haber versin.

you are a cheap and nasty fake

Dün gece telefonumdaki mesajları silerken yıllar önce gelmiş eski mesajlar çıktı karşıma. Şu anda konuşmuyor olduğum, birine hiç bir hissim kalmamış olan ve diğerinden de hiç hiç hiç hazzetmediğim 2 insandan gelen 2 mesaj:

"İpekcim, seni çok özledim <3" ve "Aşkım, çok şanslıyım sana sahip olduğum için" konseptli 2 mesaj özetlemek gerekirse. Zaman ne kadar çok değiştiriyor herşeyi.

Oturdum, düşündüm geçen gün, kızgınım ben bu insanlara madem bu kadar, karşıma çıksalar ne söylerdim diye. Aklıma bir sürü şey geldi, sonra fark ettim ki söyleyeceğim şeyler üzerinde adam gibi oturup düşünüp neden bahsettiğimi anlayacak ve bana hak verecek kadar mantıklı insanlar olsalar şu an bu yazıyı yazıyor olmazdım zaten. Vardığım sonuç ise, I have nothing left to say to you. Hatta Brian Molko'nun sözleriyle "You are a black and heavy weight and I won't participate". Evet, düşman bile olmak istemiyorum.

You are a cheap and nasty fake,
And I'm the bones you couldn't break.

how to quit the cure

Uzun zamandır kullanıyor olduğum Effexor'ü hiç almayalı 4-5 gün oldu sanırım. Baş dönmesinin 10 kat daha fenası olarak tanımlayabileceğim ve ilaç kullanmayan hiçbir insanın deneyimleyemeyeceği kadar anormal olan 'brain shivers' denen yan etkiden kurtulmuş değilim. Effexor'le ilgili forumlara bakındım bugün, "Bırakalı 6 ay oldu ama hala geçmedi" falan yazmış insanlar, gözüm korktu görünce. Her öğleden sonra ve akşamımı beynim titreyerek ve doğuştan sarhoşumsu bir modda geçirmek istemiyorum hayatım boyunca. Omega 3 tabletleri yardımcı olabiliyormuş, onu deneyeceğim yarın.

"Children and adults who try to stop taking an SSRI suffer much like drug junkies who find that kicking their habit can be excruciating". Tell me about it.

Her ne kadar şu Effexor gayet illet bir ilaç olsa da "Bırakmasa mıydım acaba?" sorusu aklımın gerisinde durmuyor değil. Bana deliler gibi kilo aldırmış olmasına rağmen en azından keyfim son derece yerindeydi ilaca devam ederken. Artık tamamen normale döndüğümü hissediyordum bırakma sürecine başladığımda ama son 3-4 gündür herşeye ağlayan bir insan haline dönüştüm. Gerçekten, hayatımın hiç bir döneminde bu kadar ağlayan birisi olmamıştım; bugün okuduğum kitaptaki adam suçsuz yere hapse atıldığı için, Heath Ledger öldüğü için ve kalçalarım denediğim pantolona sığmadığı için 3 kez ağladım ve bu sadece bir günlük durumum. Bu yüzden 1-2 kişi dışındaki herkesle iletişimimi kestim şu an, İngiltere'ye dönene kadar Alsancak'a ve tanıdık görebileceğim hiç bir yere asla adımımı atmayacağım ve şu anki ruh durumumu olumsuz etkileyebileceğini düşündüğüm insanlardan gelen hiç bir mesajı okumuyorum internet ve telefon üzerinden. Stresli her türlü durumdan kaçınıyorum kısacası.

PS: Şu anda denedim, 5 saniye konsantre olunca isteyerek ağlayabilme başarısını da geliştirmişim bugünlerde.

champagne for my real friends, real pain for my sham friends

"I've had friends before; the problem is, I have trouble maintaining relationships with my friends. For the most part, I don't want to have to put out the effort it takes to keep friends. I don't want to have to keep calling everyone and finding out what everyone is doing and if they have time for me. I remember friendship used to be more natural than that. I didn't have to beg people for their time. I didn't have to hunt everybody down to know how they're doing, or to tell them how I'm doing. It makes me feel sad to even try having friendships like that. But most importantly, I have a hard time making new friendships because I feel alienated by everyone. I never feel like I fit in or I assume that everyone I meet is going to dislike me the minute we're introduced. I don't know how to stop feeling this way, but I know it's inhibited me from getting to know a lot of people, and prevented nearly everyone from getting to know me."

Nette bakınırken bu yazı çıktı karşıma. Her kelimesine ne kadar katılıyorum anlatamam, o yüzden arkadaşlık konusu üzerine başka birşey yazmama gerek yok. Aşağıda da insanların yazıyla ilgili yorumları var, haklılar sanırım. Bu konuda bir fikri olan?

"You're absolutely right about the time it takes to chase after people. But they're not friends. Friends are people who make the whole deal easy. Friends are people who don't have to be chased, for two reasons, one you enjoy their company, and two they enjoy yours, so there is ZERO effort involved."

"Hey, I feel a lot like you do. Like I can't be bothered with people sometimes, because I don't contact people every day to gossip about meaningless things. I have a friend like that who's constantly berating me for not calling her or texting her, but she certainly wasn't there for me when I went through a break up recently. Maybe that's the reason she wasn't there. But true friends I have come to find don't actually need a reason to be there, they just are. Once you do have a friend that really means something, you'll probably WANT to make the effort without feeling like it's a chore. I feel a lot like you in assuming that people won't like me, or look at me as if I'm not one of them. But hell, I'm not gonna change who I am to suit. You either like me or you don't. And if not? Well, I've not lost anything have I?!!!"

Dina'yı aramam lazım sabah.

The sounds of this small town make my ears hurt
Oh yeah, you caught me. But I caught you one worse
They say, "You want a war? You've got a war."
But who are you fighting for?
The tide's out, the ship's run aground
We drown traitors in shallow water.

I have no idea what your problem is or what crawled up your ass, but please, go drown yourself.

as she shines fully in the sky, the lady shines in my heart, and in my home

The moon is an important entity in any Wiccan’s practice. In the physical world the cycles of the moon affect the tides of the oceans as well as the tides of emotion within people. After all, our bodies are made up of mostly water. Ask any police officer or emergency room nurse. People are affected by the moon. Mythology associates the moon with many Goddesses in many cultures.

The Moon in Wicca is highly revered. She is a primary Goddess. Through her various phases and faces, the Moon guides us through the mysteries of life. The full Moon is the time when you can ask for your heart's desire.

real love. ridiculous, inconvenient, consuming, can't-live-without-each-other love.

400. post'uma hoşgeldiniz. Pek iç açıcı değil ama sanırım.

Evet, garip bir hüzün içindeyim şu an. Hayatta en beklemediğim, straight gördüğüm hanfendi çok aşıkmış başka bir hanfendiye, onu öğrendim bugün, it's definitely a very gay day today. Ondan beklemediğim tek şey bu değildi ayrıca. Sevdiğim insanların üzülmesinden hoşlanmıyorum, sözkonusu insan en kısa zamanda çok çok mutlu olur umarım, çok hak ediyor çünkü, mucklar ve sevgiler ona kocaman.

İnsanın bir insana deli-gibi-aşığım-seni-asla-unutamam muhabbeti yaptıktan 1 yıl sonra aynı muhabbetleri başkasına yapıyor olması nasıl bir şey ya, gerçekten yani. Çok sinirleniyorum böyle şeylere. Ben bir insanla çok çok şey paylaşmışsam, o insan benim için özelse, ona "Seni hiç unutmayacağım, hep yerin ayrı olacak benim için" sözünü vermişsem gelecekte bana çok büyük bir mallık yapmadığı sürece hayatımdan çıksa da, yerine başkaları gelse de hep benim için ayrı kalır o insan. Bu sözü verdiğim az sayıda insana karşı da gerçekten o sözü tutmuşumdur onlar beni çoktan unutmuş, o lafları yeni ufuklara birlikte yelken açtıkları insanlara etmiş olsalar da, o yeni insanların varlığı benim kalbimi kırıyor olsa da. Söz vermenin, aşkın, sevginin boku mu çıktı gerçekten bu kadar? Her karşına çıkan insana edilecek kadar ucuz mu bazı laflar? Yazık gerçekten, çok yazık. Böyle insanların sevgisi hiç olmasın mümkünse hayatımda.

Is love even still alive?

Lovers keep their secrets
Baby, i'm not sure if this is love
and love can make us greedy
baby i don't think that's for us
It's not for me to be

Lovers keep their distance
Maybe they don't like what they see
and love can make us jealous
Baby there's no right for me to be
It's not for me to see

If we give in
Maybe we'll be like them
I don't want this sadness to be ours
Baby there's no pressure on you

dark sisters join my night flight

Reading Festivali'ne az kaldı, mutlu ve heyecanlıyım. İngiltere'ye dönmeme 2 hafta, okulun başlamasına ise 1,5 ay var ama felaket bir yeni-öğretim-yılı heyecanı sardı beni. Başlasa keşke hemen. Bu sene kendimi gayet derslere verip Current Affairs ve Pagan Society'lerinin tüm toplantılarına katılmayı planlıyorum. LGBT Society toplantılarına da katılsam iyi olur aslında, wasted bir halde sadece partilerine katılmak yok artık!! Ayrıca okula yeni başlayanları Heathrow'dan karşılamak için gönüllülüğe başvurdum bugün, ilginç olabilir.

Pagan Society ve Wiccan ritüelleri. Yaşasın.

Fotoda görmekte olduğunuz sağda camı açık olan evin alt katına taşınıyorum. Sokağın adı All Saints. Yaşasın tek başına yaşamak modundaydım önce ama yok council kaydını yaptır, yok ADSL başvurusu yap bilmemne diye bütün sorumluluklar birden karşıma çıkınca gözüm korktu biraz. Keşke annemle yaşasam hepsini o halletse. Bir de 2 hafta sonra eve gidiyor olmam ve daha bir yatak bile almamış olmam gerçeği var. Bu sene Kent Uni'de son yılım olduğu için alacağım her türlü mobilyayı 1 yıl bile kullanmadan atmak zorunda kalacağım. Aşırı yüksek mobilya fiyatlarını kınıyorum bu yüzden.