Uzun zamandır kullanıyor olduğum Effexor'ü hiç almayalı 4-5 gün oldu sanırım. Baş dönmesinin 10 kat daha fenası olarak tanımlayabileceğim ve ilaç kullanmayan hiçbir insanın deneyimleyemeyeceği kadar anormal olan 'brain shivers' denen yan etkiden kurtulmuş değilim. Effexor'le ilgili forumlara bakındım bugün, "Bırakalı 6 ay oldu ama hala geçmedi" falan yazmış insanlar, gözüm korktu görünce. Her öğleden sonra ve akşamımı beynim titreyerek ve doğuştan sarhoşumsu bir modda geçirmek istemiyorum hayatım boyunca. Omega 3 tabletleri yardımcı olabiliyormuş, onu deneyeceğim yarın.
"Children and adults who try to stop taking an SSRI suffer much like drug junkies who find that kicking their habit can be excruciating". Tell me about it.
Her ne kadar şu Effexor gayet illet bir ilaç olsa da "Bırakmasa mıydım acaba?" sorusu aklımın gerisinde durmuyor değil. Bana deliler gibi kilo aldırmış olmasına rağmen en azından keyfim son derece yerindeydi ilaca devam ederken. Artık tamamen normale döndüğümü hissediyordum bırakma sürecine başladığımda ama son 3-4 gündür herşeye ağlayan bir insan haline dönüştüm. Gerçekten, hayatımın hiç bir döneminde bu kadar ağlayan birisi olmamıştım; bugün okuduğum kitaptaki adam suçsuz yere hapse atıldığı için, Heath Ledger öldüğü için ve kalçalarım denediğim pantolona sığmadığı için 3 kez ağladım ve bu sadece bir günlük durumum. Bu yüzden 1-2 kişi dışındaki herkesle iletişimimi kestim şu an, İngiltere'ye dönene kadar Alsancak'a ve tanıdık görebileceğim hiç bir yere asla adımımı atmayacağım ve şu anki ruh durumumu olumsuz etkileyebileceğini düşündüğüm insanlardan gelen hiç bir mesajı okumuyorum internet ve telefon üzerinden. Stresli her türlü durumdan kaçınıyorum kısacası.
PS: Şu anda denedim, 5 saniye konsantre olunca isteyerek ağlayabilme başarısını da geliştirmişim bugünlerde.
1 comment:
(seni seviyorum)
Post a Comment