lovefool

Dün gece İstanbul'daki evimi boşaltıp İzmir'e döndüm. Peki, neymiş?

-İstanbul'da yaşarken "öff trafik var yine geç kalıcam" gözüyle baktığımız Boğaziçi Köprüsü, şehri terk ederken son kez baktığımızda duygusal anlar yaşamamıza neden olabiliyormuş. (Terk etmek ve son kez bakmak gibi ifadelerimden ne kadar duygu seli modu olduğum anlaşılabilir zaten.)

-Garanti Zone VIP Lounge, her türlü VIP lounge'ı dövermiş. Ve havaalanındaki cafe türevi yerlerde herşeyi fiyatının 5 katı parayla alıp sıkış pıkış oturmaktansa, bankanızın lounge'ında deri koltuklara yayılıp elinizde beleş Jack'n Coke'unuzla msn'e girmek daha mantıklı bir davranışmış.

-Jeux d'enfants adlı pek sevilesi filmde "Yıldırım aşkına inanıyor musun? Salak." şeklinde bir yaklaşımla imkansız olduğu vurgulanan ilk görüşte aşk konsepti gerçekten de insanın başına gelebiliyormuş. Sadece birkaç gündür netten tanıdığım ve ilk mesajımdan itibaren kendimi yıllardır tanıyormuş kadar rahat hissettiğim çok çok şirin birisini hayatımda ilk kez gördükten sonra tamamen ayık bir kafayla ve gerçekten her yerimde hissederek "Ben de seni seviyorum" demek hayatımın şu döneminde en son beklediğim şeydi. Ve buna çok ihtiyacım vardı gerçekten, senin gibi birini tanımaya çok ihtiyacım vardı. Çok mutluyum.

-Dünyanın en üşengeç insanı olarak bilinen İpek kişisinin sevgilisini eve bırakmak için İstanbul'un alakasız ve adını bile bilmediği yerlerine gidip kendi yolunu 2 saat uzattığını duyduğunuzda inanır mıydınız? Love is in the air :)

bye bye beautiful, don't bother to write

Dün hayatımın en garip 2. gününü yaşadım. Her türlü görmek istemediğim insanı gördüm sanırım Alsancak'ta. Akşam İstanbul'daki evimdeyim, yay!

Gayet huzurlu günümde yüzünü göstererek bembeyaz ve süper temiz bir halının ortasındaki köpek boku gibi davranan insanlara aklımdaki lafları söyleme hakkım var sanırım:

-X, seni tanıdığım 2 aydır aynı şeyleri giyiyorsun, artık kokmuşsundur diye düşünüyorum. 90ların dandik modasından fırlamış gözlüklerinle bilader modunda yürümen çok gülünesi. Zaten dengesizsin.

-Y, sen asil misin yavrum? Hayatında ne başardın, ne özelliğin, ne fazlalığın var ki? İyi ki babanın parası var yoksa o sik kadar zekanla kendi kendine birşey başaramazdın sen. Gerçi hala başaramadın, yıllardır heyecanla bekliyoruz.

-Z kişisi zaten 30 yaşında ailesiyle yaşayan ve minik dünyasının sınırları dışına çıkamamış biri olacağından şimdi ben burada ne desem yazır olur. Vallahi çok yazık ediyorsunuz kendinize haberiniz yok.

Bu arada insanlara mesaj attığımda cevap vermemelerinden hoşlanmıyorum, ailenizden arkadaşlarınızdan artık yanınızda kim varsa telefonunu isteyip cevap verin mümkünse, "kontörüm yoktu" bahanesi biraz zorlama oluyor. Herşeye paranız var, kontöre mi yok? Hattımın faturası kendi kendine ödeniyor ve ben aramak zorundayım sanki sizi eğer dediğim şeyin karşılığını almak istiyorsam.

Yine de dün çok eğlendik ama biz :)

The words you scribbled on the walls
With the loss of friends you didn't have
I'll call you when the time is right
Are you in or are you out?
For them all to know

Bye bye beautiful
Don't bother to write

be mine

1, 2, 3, 4 - I won't take no anymore.
5, 6, 7, 8 - I want you to be my mate.
1, 2, 3 ,4 - you're the one I adore.
5, 6, 7, 8 - don't run from me cause this is fate.

Aşık olmak istiyoruuumm.

asil, sen asil misin yavrum

Gönül tahtınızın prensesi Zerofeelings bugün de Ayvalık'tan bildiriyor. Koskocaman bir evde tek başına Digiturk'u bile olmamasını, dial-upla nete girmek zorunda olmasını umursamıyor. Hatta 2 gündür kendini 20. yy Avrupa siyasi tarihine adadı ve kültür manyağı olma yolunda emin adımlarla ilerleyerek tüm zamanını kitap okuyarak geçirdi. Tarih sıkınca ara verdi, Rita Mae Brown-Rubyfruit Jungle aldı eline, dün sabah başlayıp akşama kadar tüm kitabı bitirdi. Peki tüm bunları nasıl başarıyordu? Buzdolabını dolduran -ve zaten dolaptaki tek şey olan- şişeler dolusu Coca Cola Light ve Ice Tea Limon sayesinde elbette.

Sonra "Elit insan kimdir?" şeklinde bir soruya rastladı, konu üzerinde düşündü. Kimdi bu elit insan?

Elit insan ne içer?

-Elit insan çay değil, kahve içer. Hatta Türk kahvesi ya da sütlü nescafe değil, sade kahve içer.
-Elit insan kendi tabiriyle "regular" cola içmez. Light içer.
-Bira içmez, içecekse Carlsberg içer.
-Uçaktaki elit insanların ısrarla domates suyu içtikleri gözlemlenmiştir.

Elit insan ne yer?

-Sokaktaki bilmemne büfe, falan cafe, filan restaurant'ta elit insanı görmeniz mümkün değildir. Bilmediği yerde yemez.
-Ekmek arası köfte yemez, porsiyon köfte yer. Zaten pek köfte yemez.
-Pizzasını Domino's'tan yemez, kutu colayı en az 5 ytl'te satan elit cafelerin ev yapımı pizzalarından yer.
-Bugünlerde elit insanlarda fondü trendi kendini gösteriyor.

Elit insan ne yapar?

-Toplu taşıma araçlarını kullanmaz.
-100 metrelik yolu asla yürümez, taksiye biner. Taksiciyle muhabbet etmez, ona sigara içirtmez.
-Hayatında pazara gitmemiş oluşuyla övünür.
-Marlboro Light içer, başka marka içeceğine haftalarca sigara içmez.
-Klimasız ortamda yaşamını sürdüremez.
-Başkasının evinde kalmaz, başkasının kendi evinde kalmasından hoşlanmaz.
-Kendi ev işini kendisi yapmaz ama zevk için yemek pişirmeye bayılır.
-Ev alışverişini Migros'un internet sitesinden yapar, kapıda kredi kartıyla öder.
-Elit insan ortamlarının dışına çıkmaz, çıkmak zorunda kaldıysa da yüzünde "Allahım beni ne hallere düşürdün" ifadesiyle en kısa zamanda o durumdan kurtulmaya bakar.
-Elit insan asla parasız kalmaz, kredi kartları her zaman yanında olur. Parasız insanlarla zaman geçirmekten hoşlanmaz, morali bozulur.
-Denizi değil havuzu sever. Kuma havlu serilip güneşlenilen yerlerle alakası olmaz.
-Toplumun geri kalanıyla alakası yoktur, olmasını da istemez.
-Popüler kültürün pek takipçisi olmasa bile dünyada olan bitenden haberdardır.
-Sabah, Hürriyet gibi abuk subuk gazeteler okumaz ve dandik Türk kanallarını izlemez.
-İlgi alanları çok farklı insan gruplarının içinde bile konuşacak şey bulabilir çünkü her türlü yaşam tarzı hakkında az çok bilgisi vardır.
-Her hafta kuaföre gidip ruh hastaları gibi French manikürünü yeniletmez.
-Sabahın köründe makyajsız, dağınık saçlı, altında eşofman ve üstünde eski bir tshirtle dışarı çıktığında bile varoşların prensesi gibi görünmeyi beceremez.

Başka ne yapar bu elit insan?

who knew?

You took my hand
You showed me how
You promised me you'd be around

I took your words
And I believed
In everything you said to me

If someone said three years from now
You'd be long gone
I'd stand up and punch them out
Cause they're all wrong
I know better
Cause you said forever
And ever
Who knew

Remember when we were such fools
And so convinced and just too cool

I wish I could touch you again
I wish I could still call you a friend
I'd give anything

When someone said 'count your blessings now
Before they're long gone'
I guess I just didn't know how
I was all wrong
They knew better
Still you said forever
And ever
Who knew

Yazacak birşey bulamadım, yukarıdakiler düşündüğüm herşeyi yeterince ifade ediyor sanırım. Geçici arkadaşlıklara, kendini inandırmak istermiş gibi -ve doğru olmadığı hissini bastırıp gizleyerek- "çok kankayız, çok aşığız, vs" lafları eden insanlara uyuzum. Pek sevilmeyen karakterlerdir genelde ama bence dünyada "Sen aslında sadece gece çıkıp içip sıçma dans etme eğlenme falan filan insanımsın, sevgilisiz olmamak için seninle birlikteyim, hayatımda olmasan ölmezdim" demeye cesaret edebilecek dürüst insanlara ve aslında doğru olduklarını bildikleri bu lafları duymayı kırılmadan kabullenebileceklere çok ihtiyaç var. Evet bazı şeyleri olabildiğinden fazla büyütüp insanları çok kısa zamanda hak etmedikleri yerlere yerleştiriyor olabilirim kafamda, ama "canım" diye hitap ettiğim ve doğumgünümü kutlamayı bile hatırlamamış insan sayısını gördükten sonra bu sene, bu konuda kendimi değil onları suçlamaya karar verdim. Eğer geçen hafta aramız tamamen normalken bu hafta sizi görünce selam bile vermiyorsam, aradığınızda açmıyorsam ya da Facebook ve türevi yerlerde silmişsem nedeni budur. Farkında olacak mısınız onu bile bilmiyorum, ve "özür dilerim"den çok çok daha fazla çaba göstermeniz gerekli bu durumun düzelmesi için. Ya da göstermeyin, size kalmış.

get your gay on

I KISSED A GIRL - KATY PERRY



Doğumgünü partim var bu gece.

this is no ordinary love

I gave you all the love I got. I gave you more than I could give. It could have been invisible to you, but I gave you love. It might have seemed like something else, but it was everything that ran through my veins, I gave you all that I had inside. And you took my love, despite your suspicion you took what I had to offer. You took my love. Didn't I tell you what I believe, did you not know that I needed to be fixed? Were you not prepared for the trouble you always knew I would cause you? Did somebody say that a love like that won't last, did you really believe something so beautiful came without a price? Ironically I ended up paying twice the price you had to pay, but still it wasn't enough for you to believe we were even. Didn't I give you all that I've got to give baby? I keep crying, I keep trying for you. There's nothing like you and I, baby. This is no ordinary love. No ordinary love when you came my way, you brightened every day. With your sweet smile. This is no ordinary love. Keep flying for you. Keep flying, I'm falling.

Ramblings of longing and nostalgia.. It was no ordinary love while it lasted.

i'm so happy i could scream

Rahatsız edici derecede huzurlu ve mutluyum. Ne hayatımın boşluğu, ne uyuz insanlar, ne de pazar olması hiç sinirimi bozmuyor. Orta son yıllarından hatırladığım bir Mor ve Ötesi şarkısının sözleri geliyor aklıma, "Çünkü ben kayboldum geri dönmem imkansız/ Yine de mutluyum/ Her şeyi, her şeyi bıraktım artık çok mutluyum". Gerçekten de her şeyi bıraktım ve çok mutluyum galiba, bu lafı edeceğimi 2 ay önce düşünsem hadi lan derdim herhalde kendime. Bana okulun bitişi mi, Yeditepe'den ve İstanbul'dan kurtulmam mı, yoksa 2 ay sonra hayatımdaki herkesi geride bırakıp kimseyi tanımadığım bir ülkeye taşınacak olmam gerçeği mi iyi geldi bilmiyorum. Mutsuzluğuma ve depresyonuma yüzlerce post adadıktan sonra mutluluğum da burada belirtilmeyi hak ediyor.

wait a minute, what??

25 tane eş adayı hanım kızımızdan birini seçme konseptli bir reality show olan The Bachelor 6. sezon oldukça garip bir şekilde sonlandı. Son bölümde 2 kızdan birine evlenme teklif etmesi gereken bachelor Brad Womack, ilk kızı reddettikten sonra 2. kıza da "Sen aradığım tüm özelliklere sahipsin ama sana aşık değilim" şeklinde bir cümle kurarak kimseyi seçmedi. Bugün de -Türkiye'de anca yayınlandığı için bugün- kendisi neden kimseyi seçmediğine dair açıklamadan bozma birşeyler anlatıyordu. Görünen o ki bir gün hayallerinin kadınına deliler gibi aşık olacağına inanan Brad, onu %99 tatmin eden hiç bir ilişkiyi sürdürmek istemiyormuş. Kusursuzu arıyormuş kısacası.

Peki ben neden bundan bahsediyorum? Birinci olarak 35 yaşına gelmiş ve hala yalnız olan bir adamın böyle var olduğu bile kesin olmayan bir insanı beklemesi bana salakça geldi.

Asıl konu ise şu: İnsan tamamen hayallerindeki insanın aynısı olan birini bulana kadar başka kimseyle birlikte olmadan beklemeli midir?

Bana göre hayır. Neden?

1-Kimse ciddi bir ilişki içinde olmadan birkaç hafta ya da ay içinde tanıyabileceğiniz kadar basit değildir.

2-"Kusursuz diye birşey yoktur" muhabbetine girmek istemiyorum şimdi, ama var mıdır ki? 100 yaşında evinizde kedilerinizle yalnız bir şekilde ölmek istemezsiniz.

3-Biriyle birlikte olmadan yaşamanın ne anlamı var ki? İlla çılgınlar gibi aşık olmak gerekmez bunun için. Eğer o insan sizi mutlu ediyorsa yeterli.

4-Hayatınızın aşkı olmasa ve eninde sonunda ayrılacak olsanız da biriyle yaşama potansiyeliniz olan tüm mutlu anları da siliyorsunuz o insana bir şans vermeyerek.

5-Siz kendiniz kusursuz biri olmayarak kusursuz insanı hak ettiğinize nasıl inanabiliyorsunuz?

6-Başarısız ilişkiler ve kötü biten tecrübeler yaşamadan kendinizi nasıl geliştirmeyi düşünüyorsunuz?

Kısacası Brad Womack'in korkak ve salak bir adam olduğu düşünüyorum.

i kissed a girl and i liked it

Bugünlerde aşırı derecede birşeyler yaratmak isteyip sonra da hiçbirşey yapmadığımı fark ediyorum. Her gece tam uykuya dalmadan önce aklıma çılgın fikirler geliyor, "Yarın bunu yapayım" diyorum, ama asla yapmıyorum. Her gece aynı şey.

Bu sabah büyük kedinin küçük kediye tıslamasıyla uyandım saat 9 gibi. O saatten beri aklımda Rafet El Roman'ın Bir Melek Diliyorum şarkısı çalıyor. Biri de bana bir melek dilesin lütfen.

Dolabımda alıp 1 kez giyip unuttuğum, hatta etiketiyle duran tonlarca giysi olduğunu fark ettim, bugün hepsini alıp çöpe atmayı planlıyorum, tabii bu da gece planlayıp sonra hiç yapmadığım şeylerden biri olabilir her an.

Tüm mp3lerim ve yıllardır sakladığım binlerce fotoğrafın hepsi gitti bilgisayarımın bozulmasıyla birlikte. Back up yaptım diye hatırlıyordum, yapmamışım. Belki de yeni başlangıçlar daha iyidir.

2 gündür telefonum kapalıydı, şimdi açtım. Telefonsuz hayat daha huzurlu oluyormuş.

Espresso hazırladım kendime, yaratıcı dürtülerimin harekete geçmesini ve bütün gün boş boş oturmak dışında birşeyler yapma isteğiyle dolmayı bekliyorum.

1 haftadır Altay'la konuşmuyorum, tahmin ettiğimden daha az umrumda bu durum. Genel olarak herşeye bir ilgisizlik ve umarsızlıkla doluyum hatta bugünlerde. Son 1 haftada yaşadığım pek çok sinir bozma potansiyeli olan duruma rağmen son derece mutluyum, Altay hayatımda yok ve ben hala yaşıyorum. Bu bana birşeyler anlatmalı. Onun hatalı olduğunu düşünüyorum ve ne kadar istesem de onu aramayı düşünmem.

Hayatımın bir diğer önemli kişisi olan Cansu'yla da haftalardır konuşmadım, ve bu da hiç umrumda değil. Çok garip ama gerçekten de "eeh bana ne ya" şeklinde hissediyorum eskiden olsa günlerce ağlayacağım durumlar hakkında. Zerolaşma sürecim 1 yıl sonra bir işe yaramaya başladı galiba.

Doğumgünüme 11 gün kaldı. Geçen yılın çılgın partisinden sonra bu yılı mümkün olduğu kadar sessiz sakin geçirmek istiyorum. Bana hediye alacak olanlar Absolut Colors alabilirler.

İngiltere'ye 16 Eylül'de gideceğim kesinleşti. Then again, kimseyle pek bir iletişim içinde olmadığım için annemden başka kimse bunu bilmiyordu şu ana kadar.

Hayatımda ciddi potansiyel sahibi bir insan var sonunda. Daha önceki kısa süreli küçük heyecanlarım gibi olmaması için yavaştan almaya karar verdik aramızdakileri.

Odamı boyamayı düşünüyorum ama her yarım bıraktığım şey gibi onu da yarım bırakırsam odam iğrenç olur diye korkuyorum.