i'm so happy i could scream

Rahatsız edici derecede huzurlu ve mutluyum. Ne hayatımın boşluğu, ne uyuz insanlar, ne de pazar olması hiç sinirimi bozmuyor. Orta son yıllarından hatırladığım bir Mor ve Ötesi şarkısının sözleri geliyor aklıma, "Çünkü ben kayboldum geri dönmem imkansız/ Yine de mutluyum/ Her şeyi, her şeyi bıraktım artık çok mutluyum". Gerçekten de her şeyi bıraktım ve çok mutluyum galiba, bu lafı edeceğimi 2 ay önce düşünsem hadi lan derdim herhalde kendime. Bana okulun bitişi mi, Yeditepe'den ve İstanbul'dan kurtulmam mı, yoksa 2 ay sonra hayatımdaki herkesi geride bırakıp kimseyi tanımadığım bir ülkeye taşınacak olmam gerçeği mi iyi geldi bilmiyorum. Mutsuzluğuma ve depresyonuma yüzlerce post adadıktan sonra mutluluğum da burada belirtilmeyi hak ediyor.