Tuesday 19 October 2010

i'm not going down on my knees begging you to adore me

Okuldaki dersim ve aksam gidecegim Bar Wotever arasinda zaman gecirmek icin okulda kutuphanede takiliyorum. PC'ler dolu oldugundan kullanmakta oldugum Mac'e sinir oldum, ne gereksiz sey bu. Neyse.

Dun Nevralar'la D'nin calistigi yere gittik. Her zamankinden daha cok konustum onunla, ve anladim ki kendisi sadece asiri arkadas canlisi ve biraz da acayip bir insan; yani bana olan ilgisi tamamen ondan ibaret. Bilmiyorum, spesifik bir olay olmadi, hatta bana her zamankine kiyasla cok yakin ve sicak davrandi (sigara icmeye ciktigimda kosa kosa pesimden gelip bana sigaranin sagligima zararli oldugunu soyleyip sigara birakma kitabini gosterdi falan) ama ben tamamen arkadas bir vibe aldim ondan. Eger ilgileniyorsa da hayatimin su doneminde kafamin kaldirmayacayi kadar dengesiz ve garip davraniyor. Daha fazlasi yok. Olmayacak islerin olmasini umarak kendini sinir eden tipte bir insan olmadigimdan yeni ufuklara ve daha yesil cimlere yelken acmaya karar verdim kisacasi. Bu kararim dogrultusunda az sonra Londra'da bulup bulabileceginiz en queer mekan olan Wotever'a gidecegim bu aksam.

Sozluk'e baktigimda birisi Depeche Mode-Shake the Disease entry'min sarkiyi her dinlediginde aklina geldigine dair bir mesaj atmisti. Mutlu oldum. Soyle yazmisim yillar once:

depeche mode tarihinin en karanlık, en başka yerlerde hissettiren şarkısı. nakaratında başlayan çaresizlik hissi, martin l gore'un "understand me" deyişiyle doruğa ulaşır. insan o anda anlaşılmayı bırakın, duyulmayı bile başaramayacakmış, bütün cümleleri boşunaymış gibi hisseder. öncesinde ya da sonrasında dinlenebilecek başka bir dm şarkısı daha yoktur, tek başınadır her zaman bu şarkı.

Ne kadar hisli bir insanmisim eskiden ve ne kadar ozlemisim bu sarkiyi. Kapali Londra havasina, kalabaliklar arasinda yalniz gecirilecek bir Sali aksamina ve olen platonik askima gelsin.

I'm not going down on my knees begging you to adore me
Can't you see it's misery and torture for me

Here is a plea from my heart to you
Nobody knows me as well as you do
You know how hard it is for me to shake the disease
that takes hold of my tongue in situations like these

Understand me.

No comments: