a single man, again

A Single Man'e fena takılmış bulunuyorum. Hayatım boyunca bu kadar kendimde özdeşleştirdiğim çok az film oldu. Normalde o kadar yavaş işleyen filmlerden sıkılmama rağmen A Single Man defalarca daha izleyebilirim sırf o renkler için.

Sözlükteki A Single Man başlığına arada bakıyorum. Bugün baktım, şöyle bir entry gördüm:

42. görsellerle ve nefis aforizmalarla süslenmiş ibneli film. böyle bol bol fotografik erkek dudağı zoom, kaslı erkek götüne yakın plan, soluk ışıklı fonda erkek memesi filan, bildiğin görsel şölen yani.

duygusal sahneleri doğrultusunda ibneleri ağlatmayı başarmaya yönelik ısrarcı tutumuyla bildiğin baş yapıt. yahudi katliamına da gönderme yapsaydı seriyi tamamlıycakmış. ferzan'ın kulakları çınlasın.
(debelendimdeduruldum, 10.05.2010 22:51 ~ 23:12)

Birincisi "ibne" kelimesi gerçekten çok, çok çirkin bir kelime. İnsan homofobik olabilir tabii, ama homofobi utanılası bir şeydir. Gelişememiş bir karakter, ruh ve zihin belirtisidir. Bu kadar rezil bir şeyin (hatta karakterlerindeki bir kusur olan bir şeyin) sanki gurur duyulası bir şeymiş gibi neden reklamını yapıyor insanlar gerçekten anlamıyorum. İçinde tutsa neyse.

Ama asıl olarak konusu hayatının aşkını kaybetmek, ölüm, yas tutmak, acı çekmek olan ve eşcinselliğe dair gösterdiği tek şey 2 saniye süren masum bir öpücük olan bir filmi "ibneli film" olarak tanımlamaya "Pes yani"den başka diyecek şey bulamıyorum. Donald Duck'ın pantolonu yok diye müstehcen olduğunu iddia eden tipler gibi aynen. Ne kadar aklı sikinde düşünüyor bazı insanlar. O kadar şeyin arasında filmin %1'ini bile oluşturmayan bir nokta olan eşcinselliğe takılmak insanların zihinsel kapasitesi hakkında çok şey söylüyor bence.