emotional rollercoaster

10 dakika önce deli gibi, rahatsız edici derecede mutluydum. Çarşamba gününden beri mutluluktan midem bulanıyordu, heyecandan uyanık durmaya dayanamıyordum, aşırı sevinç ve coşku beynimin içinde zıplıyordu, uyumak istedim, mutluluğumu düşünmezdim böylece. Bugün sabah eve dönerken takside Dalgalandım da Duruldum çalmaya başladı. Cadde'de aşırı trafik vardı, araba ilerlemedi dakikalarca, şarkının sözlerine odaklandım ben de. "Aşık gibi sevmezsen, kardeş gibi sev beni" dedi sonra kim olduğunu bilmediğim güzel sesli adam. Bugünlerde içindeki arabesk esintiler gün ışığına çıkmış olan ben, bu cümleyi duyunca pek bir duygulandım. Eve geldiğimde çoktan bunu unutmuştum. Biraz önce aklıma geldi ve o sesin kime ait olduğunu bulmalıydım, Google sağolsun kendisinin Gripin'in vokali olduğunu öğrendim. Evet, Gripin daha önce pek dinlememiştim, cahilim bu konuda. Daha sonra aynı sesin başka bir şarkısını da eskiden çok seviyor olduğumu hatırladım. Aradım, buldum şarkıyı. Emre Aydın adlı sesine bir türlü ısınamadığım adamla birlikte yapılan Sensiz İstanbul'a Düşmanım adlı aşk acısının 4 dakika 38 saniyeye sıkıştırılmış halini dinledikten sonra içim bir fena oldu. Zaten başlı başına yürek burkan cümlelerden oluşan sözler (Paramparça ne varsa kadınım/ Yokluğunda kaç damla gözyaşı eder adın/ Ne olur, gel, gel, gel, gel/ Ben sensiz İstanbul'a düşmanım) Gripin'in vokalinin sesinden duyunca çok daha incitici oluyormuş evet. "Ne olur" lafı benim için yalvarmanın, çaresizliğin son noktasıdır, asla gereksiz yere kullanmam, bunu da not düşeyim. Ve böylece mutsuz oldum, şarkıyı dinledim, ağlar gibi oldum 10 dakika boyunca, bunu yazmaya başladım, yazının ortalarına geldiğimde hüzün gitmişti. Ruh hallerimin hızına yetişemiyorum.