Saturday 18 December 2010

i've never been an extrovert, but i'm still breathing

Birkaç hafta önce biriyle tanıştım. Kendisi muhtemelen dünya üzerindeki en extroverted insan. Buluştuğumuzda saat akşam 7'ydi. Bana sabah 11'den beri dışarıda olduğunu söyledi. "Çalışıyor falan mıydın" diye sordum, güldü ve "No, I was socialising" cevabını verdi. Sabah evden çıkmasıyla benimle buluşması arasında bilmemkaç farklı insanla bilmemkaç farklı şey yapmış. Sonra bana iPhone'undaki takvimi gösterdi. Önümüzdeki 2 ay boyunca 2-3 gün dışında her gün için sosyal bir planı vardı.

Bu sabah kira ödemek için evden çıktım, Londra'nın gayet merkezinde son derece busy bir yol üzerinde yaşamama rağmen bileklerime kadar kar vardı. Havaalanları falan kapalı, o derece. Akşam çıkma planım vardı, bu havada yorganıma sarılıp pizza ısmarlayıp nette vakit öldürmekten başka şey yapasım gelmediğinden büyük ihtimalle yalan olacak (Amazon'dan 2.84 pound'a aldığım But I'm a Cheerleader DVD'im geldi, onu izleyebilirim). Çıksaydım Oxford Street-Regent Street tarafına gidecektim, evime uzaklığı 15 dakika. Yukarıda bahsettiğim kız da bugün oraya gidecekmiş, onun evine uzaklığı 1 saat 15 dakika. İnsan nasıl üşenmez?? Gerçekten, bu havada sabahın köründe (hayatta sabahın köründe zorunlu olmayan sosyal bir plan yapmam, ki bu tamamen ayrı bir post konusu) bu karda kışta niye kalkıp o kadar yol gider bir insan "sosyalleşmek" için?

Ben bu extrovert takımını anlamıyorum gerçekten. Ben günde sosyal bir ortama dahil olmamı gerektiren 2'den fazla plan asla yapamıyorum, 2 plan bile beni ruhen o kadar yoruyor ki eve gelip en az 36 saat tek başıma olup şarj olma ihtiyacı duyuyorum. Mesela o gün okula derse gideceksem (sosyal plan #1) ve dersten sonra kütüphanede yapmam gereken şeyler varsa (sosyal plan #2) akşam dışarı çıkma planımı iptal etmek zorunda kalıyorum. İnsanların arasında o kadar uzun süre bulunmak beni fena strese sokuyor, pilimi bitiriyor cidden.

Sabah uyandıktan sonra ilk iş dışarı çıkmak da beni çok rahatsız ediyor mesela, eğer dersim erkense ve sabah uyanıp direk okula gidiyorsam çıkışta hemen eve gelmek istiyorum; başka şey yapasım gelmiyor. Uyandıktan sonra kendi kendime bir 3-4 saat geçirmeden "sosyal" olmak, insan arasına karışmak istemiyorum. O yüzden arkadaşlarıyla asla öğlen-öğleden sonra-akşam üstü saatlerinde buluşmayacak biriyim. Akşam 6-7'den önce sosyalleşmek istemiyorum!

O yüzden ben bu kız ve türevlerini anlayamıyorum.

5 comments:

apollo boy said...

benim gibileri varmış demek, buna sevindim açıkçası.

bu yazıyı da sırf bu yüzden bana afra tafra yapan arkadaşlarıma okutmalıyım.

ayrıca şu an londra'da olmak isterdim. kar ve christmas =) =)

zerofeelings said...

senin gibi derken benim gibi mi, extrovert abla gibi misin?

karı seviyorum, ama bütün yolculuk planlarımın içine etme potansiyeli olduğunda değil :(

apollo boy said...

senin gibi :) extrovert abla'nın hayatı benim için çok fazla :)

Sirius said...

başlık çok çok yakışmış bu post'a. ben de mesela sadece tek ders için çıksam bile bu bana yorucu geliyor ve eve dönmek daha doğrusu "şarj olmak" için can atıyorum. birkaç saat aynı yerde durmaktan bahsetmiyorum bile. peki şunu merak ediyorum, bu "extrovert abla" dediğin ya da onun gibi insanlar, ne yapıyorlar yahu sabahtan akşama kadar? düşünüyorum düşünüyorum, yok bulamıyorum. 11 ve 7 arası bir de, ilginç..

zerofeelings said...

farklı insan gruplarıyla farklı mekanlarda buluşup "sosyal oluyorlar" herhalde.

11-7 arası olsa iyi, ben gece 2'de eve gittiğimde o hala eve dönmemişti.