Bugünlerde mp3 yerine yeniden CD dinler oldum iPod'um dışında. Lisa'nın evi ve benim evim arasındaki 1 saatlik yolda dönüşümlü olarak sadece Florence and the Machine-Lungs, La Roux ve Placebo-Battle for the Sun dinliyoruz. Aşırı dinlemekten baygınlık gelmesin diye ve Placebo'nun eski şarkılarını özlediğim için Once More With Feeling'e geçiş yaptık 2-3 gün önce. Brian Molko'nun 15 yıl önceki halini duyunca insanın içi bir garip oluyor. Şu anda 3. davulcusuyla çalışan grup davulcu değiştirdikçe kendi de tamamen değişmiş sanki. Robert Schultzberg'in gidişiyle o ilk albümdeki genç, canlı, yerinde duramayan Placebo gitmiş (Bruise Pristine'in davulları mükemmel değil mi gerçekten?), Steve Hewitt ile daha olgun bir Placebo gelmiş bariz. Son albümleri ve son davulcuları ile elektronik halleri biraz gitmiş ve daha mutlu bir ruh haline bürünmüşler gibi. Ama yine de bu olgun, ağırbaşlı halleri ilk albümdeki çocuksu ruhlarını aratıyor biraz bana.
I can't sleep without your breathing
And I can't breathe each time you're leaving
And I'll pray you won't stay away
And you come back to me some day.
Brian Molko'yla Without You I'm Nothing söylerken David Bowie'nin "Without you I'm nothing at all" deyişinden nasıl hüzün akıyor ayrıca, her dinleyişimde o kısmına gelince gözlerim doluyor yıllardır.
iPod'umda hala La Roux'dan başka birşey dinlemiyorum. İlginç şekilde loop'a alınmış bir halde aylardır La Roux albümünü dinliyor olmama rağmen en ufak sıkılmıyorum.
No comments:
Post a Comment