don't let it end

Ne zaman gecelerin insanlığına bürünsem uyuyamadığım gecelerde aklıma hep bu şarkı gelir. "Keşke uyuyabilsem" diye düşünerek dinlerim. Keşke uyuyabilsem, ama ilaçla uyumak istemiyorum. Uyku ilacıyla uyuyunca ertesi gün bütün gün uyuyup sersem gibi uyanıyorum çünkü.

Bütün yaz boyunca evde boş oturuyor olduğum halde 1'de uyuyup 10'da kalkmayı alışkanlık haline getirdikten sonra gayet ironik bir şekilde okulun en yoğunlaştığı dönemde yine bütün gece oturur hale geldim. Ama bu kez önceki gece insanı dönemlerimin aksine bütün gün uyumuyorum, 12 gibi uyanıyorum en geç. Uyku saatlerim azaldı yani, ama eksikliğini hissetmiyorum. 9 saatten az uyuyunca bütün gün oturduğu yerde uyuyakalan biri olarak bu benim için çok alışılmadık bir durum.

Geçen gün Dide'yle konuşuyorduk ayrılığın bir yordamı olmalı mı diye, evet, kesinlikle olmalı. Ben birinden ayrılırken (gerçi hayatımda hiç birinden ayrılmadım denebilir bir kişi dışında) ASLA gerçek nedeni söyleyebilecek bir insan değilim. Asla "Ben bilmemkaç aydır seni aldatıyordum zaten, başkasına aşık oldum, ayrılalım" türü muhabbetler yapılmamalı diye düşünüyorum; "İlişkimiz süresini doldurdu, ayrılmak istiyorum" demek en doğrusu ayrılırken. Sevgilisini başkası için terk ediyorsa bile nezaketen yeni ilişkisini göz önünde olmayan bir şekilde yaşamalı bir süre insan. Vicdan ve görgü sahibi birisi öyle yapar yani en azından.

Aldatmadığım sevgili sayısını bir elimle sayabilirim, ama bir kez bile yakalanmadım (eski sevgililerimin burayı okumadığını bildiğimden bunu yazıyorum). En kötü kavgalarda bile, hatta "Seni aylardır aldatıyorum, kusura bakma" lafını duyduktan sonra bile "E ben de seni aldatıyordum zaten" gibi bir şey söylemedim. Eğer bir ilişki bitirilmek isteniyorsa, mümkün olduğu kadar zararsız bir şekilde beyaz yalanlarla bitirilmesi gerektiğine inanıyorum. Böyle her kirli çarşafı nasıl olsa ilişki bitti diye ortaya dökmek gereksiz drama/sıkıntı/sinir/kalp kırıklığından başka bir şey yaratmıyor.

Evet, ayrılıkların bir yolu yordamı olmalı.

Bu aralar polyamory kavramına merak sarmış durumdayım. Kendimi kıskanma ve sahiplenme potansiyeli çok olan bir insan olarak gördüğümden böyle bir şey yapamam diye düşünürdüm hep, ama en son kıskanma/sahiplenme belirtimin üzerinden neredeyse 3 yıl geçtiği için şu anda poly bir yaşam tarzının bana göre olabileceğini düşünüyorum. Tek eşlilik zaten yapmakta zorlandığım bir şeydi, bir daha asla kendimi aldatma/aldatılma durumunda bulup stres olmak istemiyorum. Ve şu anda tek bir insanla birlikte olabileceğimi sanmıyorum. O yüzden gizli gizli yapacağıma aleni olsun istiyorum bu sefer. Poly insanlarla konuşmaya başladım deneyimleri hakkında. Hadi bakalım.