Sunday, 22 November 2009

mix the chemicals right dear, mix the chemicals right

Şu son 6 ayda çok büyüdüğümü hissediyorum. Fazla büyüdüğümü hissediyorum hatta, pek hoşuma gitmiyor. İnsanın ruhunun birden 20 yıl yaşlanması mümkün mü? Kalıcı birşey mi bu? Beni gençliğime bağlayan tek özelliğim olan haftada bir falan dışarı çıkıp bir sürü viski diyet kola içip saçmalayıp geç saatlerde eve gelmek için delicesine duyduğum istek bile yok olmuş durumda. Alkol alasım gelmiyor, evden çıkasım hiç gelmiyor, "Haftalardır dışarı çıkmadın, Cumartesi bugün, şehirdeki tek gay bar yan sokakta, git bari bi yarım saat bişey iç dön gözün insan yüzü görsün" diye zorluyorum kendimi, gidiyorum, yaşıtım olan insanların -benim de yapıyor olmam gerektiği gibi- sarhoş sarhoş bağrınarak ait oldukları sürünün içinde kendilerini var etme yoluyla önemli hissetme çabalarına eğlence gözüyle bakıyor olmaları bana üzücü geliyor, sonra onlar daha club'vari ortamlara akmak için gidiyorlar, barda sadece 35+ kalabalık kalıyor, onlardan daha umutluyum, sonra bakıyorum ki onlar da genç hissetme isteği midir nedir 21 üstü bir insanın asla denememesi gereken şekillerde dans etmeye başlıyorlar. Kendimden her türlü umudu kesmiş olarak eve dönüyorum.

Sosyalliğim tamamen sıfırlanmış durumda. İstanbul'da günlerce evden çıkmadığım depresyon dönemim bu açıdan şu anki halimin eline ayna bile tutamıyor kesinlikle. Dışarı çıkıyorum çıkmasına da; okuldaki insanlarla meraba-naber, proje yaptığım Fransızlar'la havadan sudan muhabbetler, Lisa ve MSN'de konuştuğum 4-5 insan dışında sosyal etkileşimim hiç yok. Garip bir şekilde yalnız hissetmiyorum ama genelde. Bu sefer kimseye yeterince tanımadan sadece içimdeki bir boşluğu doldursun diye "en iyi arkadaş" kavramını yüklememekte çok kararlıyım.

New Moon güzeldi bu arada gayet. Rachelle Lefevre <3

Sinemaya giderken gayet durduk yere aklıma A Perfect Circle-Passive geldi, eve gelince buldum dinledim 292874 yıl sonra tekrar. Fazla nostaljik olmuş olabilirim bu aralar.

Leaning over you here
Cold and catatonic
I catch a brief reflection
Of what you could and might have been
It's your right and your ability
To become my perfect enemy

Wake up, why can't you
Face me
Come on now
Don't play dead
Because maybe
Someday
I will walk away and say
You fucking disappoint me
Maybe you're better off this way

1 comment:

mars in velvet said...

Tek bir şey merak ediyorum, are you a Bella fan at heart ? :)