in the morning we're too young

Sabahtan beri Junior Boys ve Digitalism dinliyorum. Bütün gece çok fena rüyalar gördüm. Son 1 yıldır çıkıp da ayrıldığım bütün erkekleri, beni hayalkırıklığına uğratan bütün insanları gördüm. Ve hepsine söylemek isteyip de söyleyememiş olduğum şeyleri söyledim. Bazıları benden özür diledi, bazıları hata yaptıklarının farkında bile değildi. Okuyor olmaları olasılığına karşı isimlerinin baş harfleriyle yazıyorum. İ'yi gördüm ilk önce, msn'de onu bloklamamıştım, o bana mesaj atmıştı durup dururken. Bana yaptığı şeyin yanlış olduğunun farkında bile değildi, oysa ben onun için üzülüyordum. Bağımlılıklarından kurtulmasının onun hem sağlığı hem de psikolojisi açısından daha iyi olacağına inanıyorum. Sonra D'yi gördüm, o bana ne kadar pişman olduğunu söylüyordu, ben hiç takmıyordum ve sarkastik cevaplar veriyordum ona. Daha sonra C geldi. Onunla geçirdiğimiz 3-4 günde çok eğlenmiş ve mutlu olmuştuk, bilmiyorum bazı şeyleri farklı yapsaydım şu an hala yanımda olur muydu? Ama sanırım o öküz biri olduğu için ben ne kadar çaba harcarsam harcayayım sonuç değişmezdi. Daha sonra M'yi düşündüm, bana söylediği yalanları şu an başkalarına söylüyor olduğunu düşündüm. Geçen yılın en mutlu zamanlarını geçirmiştim onunla. İnsanları kaybetmenin bu kadar kolay olmasına bazen çok sinir oluyorum.