Fena halde koşuşturmacalı bir 2 gün geçirdim yine. Dün uçağım Londra'ya indikten sonra havaalanından otobüse binmiştim ki emlakçı aradı. Otobüste sessizlikte telefonla konuşmaktan hiç hazzetmeyen biri olarak, açmadım. Voicemail bırakmış, "Parayı hala yatırmadınız ve ev arkadaşının referansına ulaşamadık" şeklinde.
Türkiye'de hiç emlakçıdan ev kiralamadığımdan böyle bir şey var mı bilmiyorum, ama pek sanmıyorum. İngiltere'de referans denen bir olay var kiracılar için. İşvereniniz ve daha önce kaldığınız evlerin sahipleri aranıyor, onlardan referans alınıyor, "Kirayı hiç geciktirdi mi" falan türü. Neyse, ev arkadaşımın en son kaldığı evin sahibi olan emlakçı şirkete ulaşamamışlar. Bu sabah kontrat imzalamaya gittik, bir kez daha arandı ulaşılamayan emlakçılar, sonunda ulaşıldı. Ve "Şu anda referans veren kişi yok, 3-4 gün sonra gelecek" türü salak saçma bir cevap geldi. Referans gelmeden de taşınılamıyor. Ben 3-4 gün daha otelde kalıp bir 1000TL falan zarara girme düşüncesi üzerine paniklerden kendime panik beğenmeye başladım o sırada tahmin edebileceğiniz gibi. O referans olmadan evin anahtarlarını teslim almamız mümkün değildi, ama benim ağlamak üzere bir şekilde eğer bugün eve giremezsem evsiz kalacağımı söylemem üzerine emlakçılar "Bu eski emlakçı şu ana kadar konuştuğumuz en unhelpful insan, referans vermek görevi olduğu halde yapmıyor, sizin suçunuz değil" diyerek bize bir güzellik yaptılar ve ev arkadaşımın kirayı her ay zamanında ödediğini gösteren bank statement'larını gördükten sonra anahtarları teslim ettiler.
Birkaç saat önce yeni evime geldim ve odama yerleştim. En yakın markete gidip İngiltere'den uzak olduğum aylar boyunca canımın en çok çektiği iki şeyi aldım: Domuz jambonu ve Strongbow. Bu post'u sağolsun internetine şifre koymamış biri sayesinde ve buz gibi cider'ım eşliğinde yazıyorum. Dışarıda hava insanın nefesini kesecek kadar soğuk, gece de biraz kar yağmış, ama şu anda yağış yok.
Birazdan hazırlanıp Brixton Academy'e Justice'in NME Ödülleri konserine gideceğim.
Umarım şu internete şifre konmaz bizimki bağlanana kadar.
No comments:
Post a Comment