Geçen hafta ev arkadaşım evimizin salonunda bir adet minicik tarla faresi görmüş. Nehir kıyısındaki en lüks restoranlarda bile tarla faresi görmüşlüğüm olduğu için ve ev nehre 5 dakika olduğu için pek anormal bir durum değil aslında, ama bunu öğrendiğimden beri korku-stres-merak karışımı garip bir ruh halindeyim. Tarla farelerini gerçekten çok şirin bulmakla beraber evimin salonunda saklambaç oynamalarından rahatsızım. Öte yandan, canlı bir varlığı, özellikle de o kadar şirin varlıkları öldürmek vicdanımın sınırlarını zorluyor. O yüzden elektronik fare kaçıran sinyal yayan cihazlar en mantıklı çözüm gibi geldi. Tam biz onları aldıktan sonra apartman yöneticisi olan alt kat komşumuzun "Cuma günü tüm daireler ilaçlanacak" şeklinde bir not bıraktığını gördüm.
Az önce evi ilaçlamak için ilaçlama amcasıyla birlikte alt komşumuz da geldi. Ev arkadaşım kızın çok güzel olduğunu söylemişti daha önce, ama kapıyı açıp karşımda androjenler güzeli bir insan görmeyi beklemiyordum. Kısacık koyu renk saçlı, uzun boylu, gamzeli ve inanılmaz şirin gülüşü olan benim yaşlarımda bir kız. Karşısında pijamalı, pembe pofuduk terlikli, saç baş içler acısı bir durumda ben.
Giderken eve koydukları kilitli kapanların anahtarının onda olduğunu, gerekirse evine gelip alabileceğimi söyledi. Sonra da o tatlı gülüşünü gösterip gitti.
Köpek dişi mi ne deniyor emin değilim, o üstteki sivri dişleri diğerlerinden daha uzun olan insanların gülüşlerini çok çekici buluyorum.
2 comments:
:):):)
(=
Post a Comment