what a shame

Bu aralar yine internet alışverişine sardım. Kargoculara kapıyı açmaya üşendiğim için de paketleri annemin iş adresine yollatıyorum. Annem bu sabah işe gittiğinde masasının üzerinde Bimeks'ten bir koli bulmuş. Ben bir şey sipariş verdim sanıp eve getirmiş. Ama ben Bimeks'ten bir şey almamıştım. Kolinin üzerinde annemin adı yazıyor, içinde de 3000 liralık falan 2 tane laptop var. Ben üzümü yiyip bağını sormama taraftarıydım ama annem "Ne alaka" şeklinde Bimeks'i aradı. Kargo için adres etiketi basılırken bir hata yapıldığı ortaya çıktı. Hayallerim yıkıldı.

**

Gündüz Glee izlemediğim zamanlarda Hercule Poirot filmleri eşliğinde örgü örüyorum. Yıllardır arada bir örgü örmeye heves ederim, ama başladığım hiçbir şey bitmez. Bu sefer kazağımı bitirmeye kararlıyım.

**

İngiltere çalışma/iş arama vizesine başvurmak için okuldan bir belgeye ihtiyacım var. 10 Şubat'taki Justice ve Marina and the Diamonds konserine yetişebilmem için belgenin bu hafta gelmesi gerekiyor. PTT'yle gelmesi de üç hafta sürüyor. O yüzden okula email attım kurye ayarlasam ona verebilir misiniz diye. Bugün Noel tatilinden sonraki ilk iş günüydü. Bütün gün bekledim, mailime cevap gelmedi. Kabul, bu işle uğraşan ofis 2 haftalık bir tatilde pek çok mail alıyordur. Ama yüzlerce bile olsa, koca bir iş gününde o kadar insan hepsine cevap verebilir, değil mi?

İşini doğru düzgün yapmayanlar beni sinir ediyor.