400. post'uma hoşgeldiniz. Pek iç açıcı değil ama sanırım.
Evet, garip bir hüzün içindeyim şu an. Hayatta en beklemediğim, straight gördüğüm hanfendi çok aşıkmış başka bir hanfendiye, onu öğrendim bugün, it's definitely a very gay day today. Ondan beklemediğim tek şey bu değildi ayrıca. Sevdiğim insanların üzülmesinden hoşlanmıyorum, sözkonusu insan en kısa zamanda çok çok mutlu olur umarım, çok hak ediyor çünkü, mucklar ve sevgiler ona kocaman.
İnsanın bir insana deli-gibi-aşığım-seni-asla-unutamam muhabbeti yaptıktan 1 yıl sonra aynı muhabbetleri başkasına yapıyor olması nasıl bir şey ya, gerçekten yani. Çok sinirleniyorum böyle şeylere. Ben bir insanla çok çok şey paylaşmışsam, o insan benim için özelse, ona "Seni hiç unutmayacağım, hep yerin ayrı olacak benim için" sözünü vermişsem gelecekte bana çok büyük bir mallık yapmadığı sürece hayatımdan çıksa da, yerine başkaları gelse de hep benim için ayrı kalır o insan. Bu sözü verdiğim az sayıda insana karşı da gerçekten o sözü tutmuşumdur onlar beni çoktan unutmuş, o lafları yeni ufuklara birlikte yelken açtıkları insanlara etmiş olsalar da, o yeni insanların varlığı benim kalbimi kırıyor olsa da. Söz vermenin, aşkın, sevginin boku mu çıktı gerçekten bu kadar? Her karşına çıkan insana edilecek kadar ucuz mu bazı laflar? Yazık gerçekten, çok yazık. Böyle insanların sevgisi hiç olmasın mümkünse hayatımda.
Is love even still alive?
Lovers keep their secrets
Baby, i'm not sure if this is love
and love can make us greedy
baby i don't think that's for us
It's not for me to be
Lovers keep their distance
Maybe they don't like what they see
and love can make us jealous
Baby there's no right for me to be
It's not for me to see
If we give in
Maybe we'll be like them
I don't want this sadness to be ours
Baby there's no pressure on you
1 comment:
(seni seviyorum)
Post a Comment