Cadde'deki evimin odasından beri hiç bir mekana bağlanmadığım kadar bağlı hissettiğim odel odamda oturmuş Jackfairy hanfendiyi bekliyorum. Çarşaflarımın ve havlularımın her gün değiştirilmesi, odamın temizlenmesi, minibarın hergün doldurulması bana aşırı bir zevk veriyor. Bir de kocaman bir yatakta yayılarak gereksiz sayıda kocaman yastıklara yatıp televizyon izlemeye bayılıyorum otel odalarıyla ilgili.
Viski şişesi bitti. Şu son 3 günde içtiğim kadar viskiyi uzun zamandır içmemiştim. Belki de hiç hatta. Hayat fazlasıyla garipleşti bu haftasonu. Görmenin bende duygusal tepkiler yarattığı ne kadar insan varsa hepsini gördüm sanırım. Hayatımdaki en büyük kalp/hayal kırıklıklarında ilk 5'e rahatlıkla girebilen Aslı'yı görmek en garip ve beklenmedik olanıydı. Geçenlerde "May our friendship finally rest in peace" yazmıştım ex best friend'im için, bir onu görmedim bu haftasonu, onu da İzmir'de kesin görür ve 1 yıl geçtiği halde aslında hala ne kadar huzur bulmaktan uzak olduğumu fark ederim bu konuda diye düşünüyorum.
Birileriyle herşeyimi paylaşıp deli gibi kanka olma potansiyelim aşırı yüksek şu günlerde, ne kadar süreceği umrumda bile değil, zaten hayatıma geriye dönük olarak baktığımda kankalıklarımın ömrünün ortalama 1 yıl olduğunu görüyorum. Herkesin böyle mi acaba yoksa bende mi bir gariplik var? Ya da insanlar garipler belki de. Ezgi ve Aslı konusunda hatalıydım evet, ama ondan sonraki başarısız kankalıklarımda yanlış birşey yaptığımı düşünmüyorum. Uzaklaşmak çift taraflı birşey.
No comments:
Post a Comment